 11-12 верасня ў Самары адбыўся чарговы семінар Алега Назарава, і галоўны рэдактар часопіса «Універсітэт для гурмана» Марына Матвеева і PR-дырэктар часопіса Жанна Палянская не маглі ўпусціць магчымасць узяць інтэрв'ю ў дасведчанага эксперта ў галіне рэстараннага маркетынгу, тым больш што ён ласкава выкраіў гадзінку для размовы з імі ў рэстаране «Вахтангури», дзе ён гасьцяваў у свайго сябра, рэстаратара Алега Рыбкіна.
  11-12 верасня ў Самары адбыўся чарговы семінар Алега Назарава, і галоўны рэдактар часопіса «Універсітэт для гурмана» Марына Матвеева і PR-дырэктар часопіса Жанна Палянская не маглі ўпусціць магчымасць узяць інтэрв'ю ў дасведчанага эксперта ў галіне рэстараннага маркетынгу, тым больш што ён ласкава выкраіў гадзінку для размовы з імі ў рэстаране «Вахтангури», дзе ён гасьцяваў у свайго сябра, рэстаратара Алега Рыбкіна. 
І ГЭТА ЎСЁ Аб ІМ ...
Яго імя шырока вядома ў сферах рэстараннага бізнесу, кожны ведае, што Алег Назараў - рэстаранны крытык, бізнес-трэнер, выкладчык маскоўскага Дзяржаўнага універсітэта кіравання і маскоўскай Бізнес-школы (курс "Менеджмент ў рэстаранным і клубным бізнэсе») і аўтар такіх бэстсэлераў, як «333 хітрасці рэстараннага бізнэсу», «Як раскруціць рэстаран», «Як крадуць у рэстаране. 100 спосабаў падмануць ўладальніка "," Лепшыя рэстаранныя фішкі свету »,« Як раскруціць рэстаран 2. Майстар-клас эфектыўнага прасоўвання »і« Як загубіць рэстаран ». А тыя, хто знаёмы з ім асабіста, характарызуюць яго як геніяльнага чалавека з бязмежным пачуццём гумару, лёгкага ў зносінах і фантануе самымі яркімі ідэямі. Шоўмэн, пісьменнік-сатырык, перакладчык, выкладчык біялогіі, кіраўнік Агенцтва падзейны камунікацый «Назараў & Партнер.ши», аўтар мноства унікальных PR-кампаній і акцый, прэзідэнт Незалежнай асацыяцыі ньюсмейкераў Расіі. Такім чынам, знаёмцеся - Алег Назараў.
  Алег, мяркуючы па вялікаму спісу вашых прафесійных достиже¬ний, вы вельмі рознабаковы чело¬век.  Як паўстала ў вашым жыцці ре¬сторанная тэма? 
  - Я вучыўся на біяфака педінстытута, калі выпадкова выявіў, што за фельетон ў газеце можна зарабіць значна больш, чым грузчык, перакладчык або лабарант (хто не падзарабляў у студэнцкія гады!), І я пераарыентаваўся - стаў фельетаніста, прычым самым маладым членам Саюза журналістаў ў нашай краіне.  Потым высветлілася, што эстрадныя драматургі зарабляюць яшчэ больш, і ў хуткім часе ўжо стаў аўтарам сатырычных маналогаў, і праз тры гады апынуўся пераможцам Першай гумарыны ў Адэсе.  А затым пачаў працаваць з Яўгенам Петрасянам, часам і сам выходзіў на сцэну.  А да пачатку 90-х, калі «жывыя» канцэрты сатырыкаў-гумарыстаў «загадалі доўга жыць», я ўжо стварыў прадзюсарскую фірму на расійскім тэлебачанні і стаў ні многа ні мала прадзюсарам забаўляльных праграм PTR Але жыццё ў краіне зноў крута змянілася, і мне « улыбнулось »напісаць і выдаць паэтычны зборнік.  З гэтай нагоды была ўладкованая прэзентацыя, і мой стары прыяцель, гаспадар рэстарана «Англетер» на Лубянцы, прапанаваў правесці яе ў сваёй установе.  Мы зрабілі прэзентацыю ў духу «антипрезентации».  Я запрасіў сяброў-акцёраў, яны казалі, якой амаральны тып гэты Назараў, і якая ў яго выйшла агідная кніга, чыталі мае маналогі, спявалі мае песні, а пад канец ўрачыста спалілі «непро-стойщину».  Пра антипрезентации нечакана шмат напісалі журналісты, і ... рэстаран запоўніўся народам.  Посетите¬ли хацелі на свае вочы пабачыць «агіднасці», пра якія чыталі ў газетах.  Гаспадар папрасіў прыдумаць яшчэ што-небудзь, і я пачаў ладзіць акцыі, на якія запрашаў вядомых людзей і журналістаў.  Даведаўшыся аб поспеху «Англетер», да мяне по¬тянулись іншыя рэстаратары.  Я разумеў, што мае мерапрыемствы выгадныя ўсім: заказчыкі бясплатна траплялі на старонкі газет, зоркам не трэба было бегаць за журналістамі, выпрошваючы, каб пра іх напісалі, а прадстаўнікі СМІ атрымлівалі на сподачку інфармацыю пра цікавыя падзеі і раскошны фуршэт.  Гэта адбывалася ў сакавіку 1996 года.  І з таго часу мой канёк - PR і раскрутка рэстаранаў.  Я не лічу сябе рэстаранным крытыкам у класічным разуменні.  Проста я столькі ўжо бачыў і ведаю, што мне дастаткова гадзіну - паўтара, каб паставіць «дыягназ» любому установе.  Апошнія некалькі гадоў у мяне адчуванне, што я жыву ў рэстаранах.  У маім «паслужным спісе» не менш за пяць тысяч рэстаранаў па ўсёй постсавецкай прасторы.  Наўрад ці ў каго яшчэ ёсць такі «гастранамічны стаж».  І па вопыту супрацоўніцтва з рэстаратарамі магу канстатаваць, што, у прынцыпе, у большасці з іх аднолькавыя праблемы.  Таму, акрамя асноўнай «PR-дзейнасці» і выкладання ў Маскоўскім Дзяржаўным універсітэце кіравання і Маскоўскай Бізнес-школе (курс "Менеджмент ў рэстаранным і клубным бізнэсе»), я стаў праводзіць бізнес-трэнінгі і семінары для ўладальнікаў і кіраўнікоў рэстараннага бізнесу ў розных гарадах Расіі і СНД. 
падрабязней ...


 
										 
										